Beartrail 26 oktober 2013

Voor de 2de keer afgereisd naar het zuiden, voor de 2de Beartrail in Voeren, samen met man vrijdagmiddag naar Maastricht gereden. Het was nog zulk heerlijk weer dat we lekker op een terrasje koffie met vlaai hebben gedaan. Daarna nog wat door de stad geslenterd en bij een Italiaan neer gestreken om te eten. Vorig jaar regende het en onderweg naar ons hotel in Berneau begon het ook weer flink te regenen. Het hotel was een oude boerderij en de slaapkamers waren gebouwd in de schuur waar vroeger de koeien stonden, maar deze hingen alleen nog in schilderij vorm aan de muren. We hadden een schattig hemelbed en na het regelen van een vroeg ontbijt, heerlijk in slaap gevallen. Zaterdagochtend nog een kleine 2km gereden en zo waren we op tijd in de kantine van SK Moelingen, waar al een hele tafel met bekenden zaten en in de rij kwam ik als eerste Jet tegen samen met Petra en vervolgens Martine (was lang geleden) en kon ik ergens ver achteraan sluiten. Na het verkrijgen van mijn nummer en mooi zwart Beartrail t-shirt, Paula, Chris, Mildred, Peter, Stella, Carlo en Inge even hallo gezegd,  tas onder tafel gezet en op naar de start. Lekker plekje achterin gezocht en als les trois mousquetaires vertrokken samen met Jet en Petra (om uiteindelijk te eindigen als de drie biggetjes).

Het was erg gezellig onderweg zo al kletsend, lachend, wijzend en helpend. Bij de stukken omhoog waar Jet en ik stevig doorliepen kwam Petra ons voorbij gedribbeld en bij de stukken naar beneden konden wij haar weer bijhalen om gedrieën weer verder te gaan. Al snel kwam de splitsing maar nu geen twijfel en links gingen we en dat werd een mooi stuk route, zwaar door de modder en de warmte. Bij de tweede post mijn shirt met lange mouw uitgedaan om verder te gaan in mijn hemdje.

Wat een verschil met vorig jaar, ook kwa modder en onderweg kwamen we nu ook veel wandelaars tegen. De route was zeer afwisselend met grove bospaden met veel blad en steen, grasland met draaihekjes, veldpaden en korte verbindingsstukjes verhard door dorpjes heen maar de uitzichten waren overal even mooi. En het was 57 km lang genieten.  Bij de laatste post was de cola op maar ook (daar had ik toch 44km naar uit gekeken) de chocolade wat wel heel jammer was. Op een gegeven moment liep Jet steeds verder uit en Petra weer stukje achter mij. Nog wel geprobeerd te blijven dribbelen maar mijn bovenbenen wilden echt niet meer. Dus tussen de stukken wandelen door nog wel wat gedribbeld en helemaal toen we langs een fotograaf liepen. Maar uiteindelijk toch het einde in zicht en het verlossende woord van twee verkeersregelaars, nog anderhalve km. En ja hoor het stadion in zicht, nog een taai stukje maïsveld, langs het voetbalveld, de dames van de camper nog even gedag gezegd en bedankt voor hun support en daar was Jet (niet over het veld lopen mevrouw) om mij binnen te halen, 6.48.50 zag ik net op de uitslagenlijst, mijn garmin was met zes uur leeg dus had

Foto van Rob Roelofsen

zelf geen idee meer. Over de finish stond heerlijk water en. . . . .chocoladepepernoten. Dus even heerlijk bijkomen, mijn strijddames nog even gedag gezoend onder de douche, vies in de auto gestapt om in ons hotel lekker onder een schone douche te springen. ’s Avonds nog even naar Luik gereden om te eten en over de kermis te slenteren. Nog even in het reuzenrad de kermis van boven af bekeken en toen heerlijk naar hotel om te slapen. Zondag na een lekker ontbijt nog wezen wandelen, het was op de wind na heerlijk weer en een leuk rondje gelopen. Dat was weer een geweldig weekend met een hele mooie trail.

Zwolse Marathon 6 oktober 2013

Met een dosis gezonde spanning naar Zwolle afgereisd voor mijn 30ste marathon alweer en je zou denken dat je ondertussen niet meer zenuwachtig hoeft te zijn, maar helaas de spanningen waren afgelopen week weer opgelopen. Man ging mee naar Zwolle dus kon er lekker naast zitten in de auto en na een kleine omleiding waren we op tijd in Zwolle om nog even mijn flesjes af te geven en gezellig een bakkie te doen. Het was al lekker druk in Hotel Lumen en al snel zag ik Jet die de 4.15 groep ging pacen. Man ging lekker fietsen dus dag gezegd en mijn tas weggebracht, daar liep ik Robert tegen het lijf die (op mijn voorstel) hier in Zwolle zijn eerste marathon ging lopen. Samen naar het startvak gewandeld en het zonnetje begon al lekker te schijnen. Daar nog even met Jet geknuffeld en succes gewenst. Vervolgens de pacers  van 3.45 opgezocht en daar zag Rutger mij ook (althans mijn blauwe nagels) even kennis gemaakt en we mochten al snel starten. Buiten het stadion stond man nog even te zwaaien en via Stadshagen liepen we door ’s Heerenbroek, ondertussen liepen Rutger en ik al voor de pacers (was wat rustiger) en had Dick zich ook bij ons aangesloten.

Vlak na de nieuwe IJsselbrug – foto van Keesdeloper

Dick had veel fans onderweg en zo wisten we steeds dat hij er weer achter liep. Al kletsend kwam de IJsselbrug van Kampen in zicht en hadden we het erover dat Kees hier nog wel eens kon staan. Ondanks dat we nooit leuk op de foto staan zijn deze toch wel erg leuk en waren wij erg enthousiast om Kees te zien staan. Vandaar ging het parcours weer richting Zwolle. Na een km of 22 gaf Rutger aan een stapje langzamer te lopen en ging ik verder met Dick. Het was heerlijk lopen op de dijk en gezellig zo met de estafette lopers. Bij een 30 km gaf ook Dick aan wat langzamer te willen lopen, zelf had ik gehoord dat ik 2de dame liep (dat bleek 3de te zijn) dus wilde wel door gaan.

Op de dijk tussen Zalk en Hattem – foto van Eric Beatse

Bij Hattem stond Kees weer en na een high five de brug op, wat een ding toch maar bovenaan werden we enthousiast begroet door een groep trommelaars en daarna begon het genieten weer. Lekker naar beneden lopend, langs de Bierton, mijn oude huis rechts, linksaf het tunneltje onderdoor naar de stad. Daar tussen de fietsers door naar de Sassenpoort waar nog een laatste drinkpost stond. Nog twee km, het kerkbrugje over en toen zag ik nummer 4 (de roze startnummers vielen goed op) aankomen. Philosofenallee redde ik nog maar op de Vondelkade was ze me voorbij, wat ging ze nog hard (beter verdeeld) heb nog poging gedaan maar nee, de Passiebloem kwam in zicht, tunneltje en over het parkeerterrein het stadion weer in. En wat was ik blij toen ik mijn tijd zag 3.36.19 dat was al even geleden dat ik dat gelopen had en het ging heerlijk. Kreeg de felicitaties en een mooie medaille. Bij de massage kwam ik Rutger nog tegen en die had hem ook binnen de 4 uur gelopen. Even lekker mijn bovenbenen laten doen en ook Robert kwam binnen en had vier-en-half uur over zijn eerste marathon gedaan, zwaar maar wel ontzettend mooi. En voor herhaling vatbaar en dat is Zwolle zeker. Helemaal met de estafette lopers die zorgen dat er nog wat publiek langs de kant staan. Een goed georganiseerde marathon en enorm gezellig.

Gooi&Meer loop 23 maart 2013

Dit is weer één van de mooie loopjes van Willem en Annemarie, dit keer een eenmalige loop te gelegenheid van het 75 jarig bestaan van wandelvereniging SV de LAT. Er waren zelfs wandelaars die al op vrijdag waren begonnen met wandelen en zaterdag nog een route liepen. Zelf zaterdagochtend om kwart voor acht in de auto gestapt en het sportcomplex S.D.O. was zo gevonden, het was in de kantine al gezellig druk met voetballers, wandelaars en lopers. Even ingeschreven bij Annemarie en zo kreeg ik een routebeschrijving en een routekaartje voor op mijn rugzak. Ondertussen Rinus, Henk, Jeffrey en Jet gedag gezegd en even afkijken wat iedereen aandeed, het was vooral veel en jasjes werk. Tassen konden we kwijt in een scheidsrechtershok en na een korte uitleg van Willem konden we op pad. Eerst even een lusje langs het Spant zodat het ook echt 60km zou zijn (of 42km, dit keer kon je ook de marathon afstand lopen). Liep lkr voorin en me langzaam laten afzakken tot een tempo wat ontspannen liep. Had de route niet in mijn garmin gezet (tis nog een oude en 6 uur haalt deze nog net maar niet als deze de route ook nog moet zoeken) dus op de heide ging het al mis, kaartje met pijl gemist en geen lopers of wandelaars te zien. Maar gelukkig, Jonathan had wel de route en we liepen nog goed en zo zijn we samen kletsend verder gegaan. Al snel waren we bij de eerste post en deze zijn altijd super verzorgd, na een warm bakkie thee weer verder gegaan. Het was een mooie route door het bos en langs een beekje, bleken nog uitlopers te zijn van de Utrechtse Heuvelrug. Bij Huizen liepen we langs het Gooi Meer en het was aan de koppen op de golven goed te zien dat het hard waaide. De route ging langs de binnenhaven en wat strandjes waar weinig te beleven was. Zo kwamen we bij Naarden en via de vesting, wallen en dwars over de markt kwamen we uit bij camper van Willem voor wederom een goede post met vla en al. Hier weer wat warme thee genomen en stukjes suikerwafels.

sta ook nooit ‘normaal’op de foto.

Al snel kwam het volgende groepje ook binnen en samen verder gegaan. Weer langs Gooi Meer en over golfbaan Naarderbos onder de Hollandse brug door. Ondertussen liep het gezellig met Jet, Remco en Jonathan. Na Muiderberg kregen we de wind tegen, Jet en ik voorop en de heren liepen al kletsend achter ons aan, via de Vecht ging het richting de Spiegelplas en Ankeveense Plassen, daar gingen we tussendoor naar Ankeveen. Dit was een erg mooi stukje zo tussen al dat water en met het zonnetje erbij soms nog warm. We maakten nog een mooi rondje over Landgoed Boekesteyn en daar was weer een post, even halfje cola gedronken en een handje vol chips en weer door, het was te koud om lang te blijven staan. Vervolgens het bos weer in en gingen we de laatste tien km in. Het liep nog steeds erg lekker en als ik dit vol ging houden zat er een mooie tijd in.

ergens onderweg

We kregen nog wat stukken heide en bij Hilversum nog langs een mooi stukje ‘Goois Natuurreservaat zanderij Crallo’, volgens mij kan je daar hele mooie kms lopen maar wij staken het spoor over om via een pad door de heide weer in Bussum uit te komen. Al snel kwamen de sportvelden inzicht en stopte de klok voor mij na 5.56 en nog wat. Super blij met deze tijd. Even foto uitgezocht en toen een heerlijke douche. Kreeg weer een mooi certificaat en na Willem en Annemarie te hebben bedankt voor hun mooie loop, gedag gezegd tegen Jet en Remco op naar huis. En al rijdende zag ik vele plekken waar ik een paar uur eerder gelopen had.

Galgenbergmarathon 2 maart 2013

Al kletsend 42.2 km afleggen in goed gezelschap met goede verzorgingsposten, dat kan bij de Galgenbergmarathon. Vorig jaar voor het eerst mee gelopen en is gewoon een feestje. Zaterdagochtend vroeg vertrokken en eerst even Ruud opgehaald, kom er langs en is alvast een gezellig begin. Ditmaal wel de snelle route genomen en zo waren we mooi op tijd voor de koffie met muffins. Residence Rhenen was dit jaar ook het beginpunt en de open haard was al aan voor de binnenkomst. Binnen al een boel bekenden, Jannet, Henk, Willem, Edwin, Ingrid en Rinus. Er werd weer in vier groepen gestart en mocht dit jaar in groep 2 starten, Ruud in 3 en Ingrid 4, dus we waren goed verdeeld.

Na kleine uitleg en een groepsfoto kon groep 4 vertrekken en moesten wij even wachten. Na rondje over parkeerterrein mochten ook wij het bos in. Groep 2 was gezellig en er werd aan alle kanten druk gekletst en tussendoor hoorde je weer tak!, wortel!, pas op!, links!, rechts!, daar ergens heen!, fotograaf! En zo werd het een gezellig rondje. Had Edwin vorige week op het strand in Zeeland kort gesproken maar dit keer konden we wat langer kletsen (was haast jammer dat het maar 42 was, alleen vonden onze benen dat wel best). De route was weer een mooie en genoeg bekende stukjes onderweg van de UHT.

Bij de posten was genoeg te drinken/eten en alle tijd voor een praatje. En bij de derde post haalden we groep 4 bij. Het was goed loopweer en ging lekker tot de trap, na 240 treden was bij mij ook wel het mooie eraf maar daarna was het nog even een stukje door Rhenen, de laatste verzorgingspost (met paaseitje) en konden we aan de laatste 5km beginnen. En na 4.42 uur waren ook wij binnen waar een heerlijk kopje soep op ons wachtte. De open haard was al snel ingenomen door de dames van de verzorgingsposten die hadden het toch wel aardig koud gehad. Niet lang daarna kwam ook Ruud binnen en na wat droogs aangedaan te hebben weer in de auto naar huis. Blijft een leuke marathon zo, goed verzorgd en gezellig om het in groepen te lopen.

Trail by the Sea 2013

De 2de editie van Trail by the Sea is 4km langer en een heel stuk zwaarder, liepen we vorig jaar nog door Renesse heen nu hebben we weinig verhard gezien. Maar wat was het weer mooi, helemaal met dat laagje sneeuw. Het was ’s morgens even denken wat aan te trekken. Er stond een koude noordenwind en deze hadden we eerst mee en het laatste gedeelte pal tegen. We waren mooi op tijd bij strandpark de Zeeuwse Stranden, binnen was het al gezellig druk. Even Paula hallo gezegd, startnummer en shirt gehaald. Een plekje gezocht en koffie gepakt met een stroopwafel, al snel meer bekenden gespot Hans, Richard, Coq, Gerard en Ingrid. Daar kreeg ik nog een heel leuk shirt van en samen op zoek naar Mildred om nu toch eindelijk eens kennis te maken. Daarna werd omgeroepen om naar buiten te gaan, dus eerst nog even snel naar de wc. Arnold ging lekker mtben en liep mee naar de start. Nog even wat foto’s gemaakt door Gerard en toen konden we starten. Op strand was het even zoeken naar hard zand maar met windje in de rug liep het heerlijk. Bij de eerste strand afgang liep een klein hondje, verbaasd om zich heen te kijken en ook ik zag geen baasje. Wat nu, toch doorgelopen (met moeite) en al snel liep Paula mij achterop en bedachten we dat de EHBO wel achter eigenaar aan zou gaan. Gelukkig was het hondje er niet meer toen we er een paar uur later weer liepen.

Foto van Peter Mooij 

Al kletsend de km’s door de duinen gelopen en de smalle paadjes. Daarna volgde nog een stuk strand, steile beklimming en de Meeuwise duinen in. Een geweldig stuk natuur met schitterende vergezichten. Hier ging het ook omhoog en weer omlaag en dat allemaal met mul zand. Ondertussen al lkr warm gelopen en konden de handschoenen uit (had twee paar aan, het eerste was al heel snel uitgegaan). Klaphekje door en vorig jaar gingen we links en nu rechts het bos van Westerschouwen in. Daar stond Jacqueline en man, camera was net opgeborgen maar kreeg een heerlijke knuffel en met de opmerking Hans loopt net voor je weer verder gegaan. Wist wat hij aan had en na de super verzorgpost op 15km zag ik hem ineens lopen. Het leek me gezellig samen verder te gaan, dus stapje erbij. Dit was een heel mooi stuk met steile stukken en diepe dalen. Veel bochtjes werk en zo kon ik bij hem komen. Daarna zagen we al snel Jacqueline weer en dat leverde deze leuke foto op met sneeuwvlokjes en al.

Foto van @Curlyisrunning

Weer de goed verzorgde post, daar even mijn flesjes weer gevuld en Hans weer achterna. Samen op en handen en voeten omhoog en rustig aan omlaag. We waren inmiddels over de helft en op de weg terug dus de wind tegen. Jas weer dicht, buff om mijn oren en handschoenen weer aan. Er kwamen nog wat duinen en daar kon je de wind al goed voelen, stukje bos en weer het strand op en af, volgens nog een stuk door de duinen waar je links en rechts kon kiezen, uit ervaring bij de rechterkant hield je geen droge voeten, dat was even koud maar je liep ze snel genoeg weer warm. Dacht bij mezelf dit heb ik al een keer gedaan dit jaar en was er eigenlijk wel klaar mee. Hoewel het door de ijsregen/sneeuw nog kouder was als die nacht in januari. Nog een laatste post, trap op, trap af en het laatste stuk strand, iedereen bleef hoog lopen ondanks het mulle zand. Had ondertussen steenkoude handen en kon alleen aan de finish denken en dat Arnold daar zou staan om mijn handen te warmen. Van afstand stond hij al te zwaaien en was super om m te zien. Kreeg een mooie medaille en een gouden deken.

Arnold nam mijn handschoenen over en onder de deken werden mijn vingers snel warm. Had niet op de klok gekeken maar zag later dat ik er 3.59.20 over heb gedaan. Na een heerlijke douche was ik weer lkr warm en daar kwam ik Don ook nog even tegen. Hij was uitgestapt voor het laatste stukje strand jammer genoeg. Is altijd leuk om even te kletsen. Nog wat gegeten, Richard kwam ook net binnen en er even bij zitten. En daarna heerlijk na huis gereden. De 1ste editie was mooi maar deze was nog mooier, zwaarder en gezelliger. De organisatie heeft er een geweldig evenement van gemaakt. Onwijs gezellig met het shantykoor in het clubhuis bijkomen. De vrijwilligers onderweg, zullen het heel koud gehad hebben, maar hadden alle tijd voor een gezellig praatje met iedereen. Wat dan weer jammer is, is de rotzooi onderweg die door de lopers achter wordt gelaten. Je loopt door een heel mooi stukje natuur en dan gooi je flesjes of zakjes toch gewoon even weg. Kwam midden in de duinen een flesje tegen en een prullenbak op nog geen vijf meter afstand dus maar even weggegooid. Maar mijn mond viel open van een loper op het strand die zijn belt afdeed en weg gooide, ik raapte nog netjes een flesje voor hem op maar hij hoefde m niet meer. Misschien dat hij de belt later nog is wezen ophalen!?

Jacqueline en Peter dank jullie wel voor de foto’s.

Een koude DCURbN

Vrijdag 25 januari Dutch Coast Ultra Run by Night 2013. Heb eigenlijk het hele verhaal al op facebook verteld, en heel veel leuke reacties gehad, maar wil het toch nog graag op mijn blog zetten. Dus reageren altijd leuk maar hoeft niet . . . . . .

Na vier uurtjes slapen weer wakker met een onrustig lijf. Zware benen, pijnlijke liezen van het zware zand, sneeuw en ijs. Last van mijn nek van het naar beneden kijken. Maar zal met het begin beginnen. Op tijd vertrokken naar Castricum aan zee om vanuit daar een mooie vier km door het bos te rennen (voorproefje) naar het station. Had een bakje pasta meegenomen …en deze was nog warm dus lkr nog wat gegeten al wachtende op de trein. Na klein uurtje waren we in Den Helder waar ik al meer lopers zag lopen naar restaurant Weinerhof. Al kletsende, met Danny Meeus (de Belg waarmee ik ook uiteindelijk ruim 5 uur gelopen heb) en Peter de Krijger (hij ging voor de 100km, zijn eerste, en hij heeft hem uitgelopen ook) de tijd vol gemaakt tot we om precies om tien uur werden weg gefloten door Rinus. Uiteindelijk zijn we met 61 lopers van start gegaan. Klein stukje door de binnenstad en al snel liepen we op de zeedijk. De wind viel hier nog mee en had een lkr groepje van vier lopers gevonden om mee samen te lopen. Al snel kwam het strand en de wind. De wind was erg ongunstig en trok ook nog aan in de loop van de nacht.

Aan de foto is wel te zien dat het koud was (mijn neus gaf bijna licht). Had mijn wintertight aan, deze is wat aan de korte kant en normaal vind ik blote enkels niet erg maar leek me nu niet slim, dus mijn skins tubes eronder (was toch donker)1 paar sokken daar weer overheen, warm. Verder een thermo met lange mouw, shirt met lange mouw en daarover mijn winter-fiets-jas (met windstopper). Twee buffs, mutsje, dunne handschoenen (zodat ik nog vanalles kon pakken met mijn handen) en daarover heen dubbele handschoenen. Had niet mijn waterzak mee, drink onderweg graag Vitargo en dat is niet meer uit zo’n zak te krijgen. Dus flesjes gevuld, wat in bubbeltjesplastic in mijn rugzak en een paar op mijn rug in de handige zakjes, uit de wind deze werden zo niet heel koud. Heb onderweg alleen wat koude vingers gehad maar door mijn vingers uit mijn handschoenen te trekken en bij elkaar te doen weren ze weer warm -> wanten aan de volgende keer. Het strand was ook een verhaal op zich. Niet te lopen! Overal lagen bergen sneeuw en ijs. En er was maar een smalle strook zand, maar die was wel zoeken. We wisselden elkaar lkr af en tempo zat er goed in. Onderweg nog twee keer Rinus tegen gekomen, mensen te zien op het verlaten strand is wel erg leuk. Bij 25 kwam de zeedijk van Petten in zicht en dat werden lange 6kms, het eind was niet te zien en de wind was hier net zo erg. Inmiddels liep ik samen met de Belg, er werd niet veel gezegd maar het was fijn om hier niet alleen te lopen. Ook Bergen kwam in zicht en verdween weer, het strand was haast nog onmogelijker om te lopen. En ja ook zout water bevriest en wat is dat dan glad. Voordat we het echt door hadden (gaat allemaal toch een stukje langzamer als normaal) stonden we midden op een plaat ijs. Wilde eraf stappen en toen lag ik al. Gelukkig had rugzakje val opgevangen, dacht maar even niet aan mijn foon, alleen was ik wel nat van het water op het ijs. Nu was er alleen nog mul zand, zachte sneeuw met ijs of de ijsplaat om over te lopen. Was wat het zwaar, de Belg moest steeds vaker wachten en dus toen ik weer een keer bij hem was maar gezegd dat hij door moest lopen. Was nog een kleine tien km en dat zou ik wel redden. Maar wat een zware kms werden dat nog. Afwisselend lopen om weer een stukje hard zand te vinden en wat te drinken. Dat bleef trouwens lkr warm op mijn rug, had kleine flesjes in de zakjes van mijn fietsjas gedaan, deze kon ik met één hand pakken en bleven zo nog een beetje warm. Ondertussen ging mijn rechteroog tranen en kon ik weinig meer mee zien.

Maar toch eindelijk kwam strandtent ‘de Deining’ in zicht. Het laatste stuk ging door het water, het begon al vloed te worden en daar was alleen nog een beetje hard zand en ach bij de strandtent stond de auto met droge schoenen. Wat heerlijk was het om te finishen, mijn tijd was 5.48 en ben daar toch wel heel blij mee. Binnen in de Deining was het gezellig en lkr warm. Er was eten en drinken, was erg misselijk geworden onderweg (ruim vijf uur een koude wind op je buik wil wel) maar gelukkig snel over na een beker cola. Met koffie en een snickers bij de open haard bijgekomen. Nog even wat zitten kletsen, er waren meer lopers met last van hun rechteroog best heel vreemd want de wind kwam van de andere kant. Na tijdje afscheid genomen, werd er niet warmer op, dus Rinus gedag gezegd en naar de auto gehobbeld. Bibberend kwam ik daar aan, auto gestart, verwarming hoog en even droge sokken en schoenen aangedaan, nog een dikke jas, droge muts op, handschoenen aan en deken over mijn benen en terug gereden. Heerlijk rustig op de weg en zo lag ik om zes uur al in mijn warme bed. Maar de slaap duurde nog wel, lijf en hoofd waren veels te onrustig. En vandaag, eerst douchen;-) en dan niets meer. Een geweldige loop, denk dat met harder strand en geen wind tegen heerlijk loopt. Verder goed georganiseerd en de verzorging in de Deining super! Foto’s zijn van Rinus, waarvoor dankjewel.

Een echte NatuurMarathon ’t is voor Niks in Geldrop

Ruud, Petra, Hans en ik voor de start-foto van Gerard

Wat een geweldige marathon, zondag 25 november was de eerste keer dat ik hier aan de start stond (en zeker niet de laatste keer). Arnold had een MTB in Helmond gevonden dus om kwart voor zeven zaten we al in de auto. We waren mooi op tijd bij de wielerbaan en daar fiets van auto, aankleden,  bidons op z’n fiets (maar handje geholpen want wilde richting Geldrop), eten mee voor heel end fietsen, handschoentjes aan, even controle van extra autosleutel (niet heel onbelangrijk), laatste kus en eindelijk kon ik gaan rijden. Hoe werkt navigatie ook alweer, gelukkig al wel ingesteld en tien voor halt tien zou ik er zijn. Ok dat moet lukken. Gelukkig nog rustig op de weg en ook een parkeerplekje was snel gevonden. Nog even het adres door sturen (anders kan hij wel heel lang zoeken). Eerst bij de Dreef naar binnen daar zag ik al snel John, even hallo gezegd en in de rij voor startnummer gaan staan, die liep vlak langs de bakken waar de eigen drank in kon dus die ook meteen weg gezet, al snel kwam ik langs het tafeltje met alle bekenden en ook John weer hallo gezegd. Het nummer was snel binnen en nu iedereen rustig hallo kunnen zeggen, Petra, Erik, Gerard, Hans, Tiny, John, Ans, Maurice, Gert, KiItty en ook even Julie de hand geschud. De bak met pepernoten nog even aangevallen, we (denk meer dat ik het was)  zaten er nog over te denken de hele bak mee te nemen voor onderweg. Daarna tassen weggebracht, ook helemaal goed en snel geregeld, door naar de start. We hadden een leuk groepje lopers in het rood en hier kwamen Ruud en Martin ook erbij.

Martin en ik op een km of vier- foto van

Om tien uur mochten we weg en liep gezellig met Martin op, na 3km gingen de 21 en 30km rechtdoor en werd het een stuk rustiger om te lopen. We liepen heerlijk door het bos en over de heide, een schitterend parcours. Er stond wel veel wind maar de eerste tijd hadden we deze voornamelijk mee. De drinkposten waren ook goed geregeld en mijn fles snel gevonden. Zo liepen we samen lekker verder zigzaggend door het bos en heide. In het bos viel de wind ook wel tegen maar soms was deze even heel venijnig als we bij een open plek kwamen. We gingen klaphekjes door, houtenbalkjes brugjes over, langs vennetjes en wilde grazers. Op een 35km kregen we de wind pal tegen en ging Martin wat rustiger aan doen en ben ik alleen verder gegaan. Wat een wind stond er en was blij toen we de heide af mochten. Daar kwam ik nog de EHBO quad tegen, die staken hun duim op en ik knikte blij ‘gaat nog super’ en weer verder. We moesten de snelweg oversteken dus viaduct omhoog en aan de andere kant weer naar beneden en toen het bordje nog 3km!! voor alle afstanden. Nog even wat op-en-neer door het bos en daar hoorde ik de speaker al. Klein stukje verhard en werd super binnen gehaald door boven genoemden, bochtje links en daar hoorde ik al een fluit en stond Arnold bij de finish, samen nog even naar het bochtje gelopen en toen een heerlijke douche (had een aardig stukje zandverplaatst naar in mijn schoenen). Wat een geweldige marathon, schitterend parcours, verzorging super en heel erg gezellig. En dat allemaal voor Niks, maar zonder vrijwilligers hadden we echt Niks. Grote dank aan alle gezellige vrijwilligers, geweldig goed georganiseerd.

Beartrail 2012 zaterdag 27 oktober

Al een tijdje geleden via facebook op de hoogte gebracht van deze trail, de eerste Beartrail in het mooie Belgische Voerstreek. Had mij ingeschreven voor de 57km maar heb de 37km gelopen, ook erg mooi en ver genoeg.

Vrijdagmiddag vertrokken ri Voeren, bij de eerste file al een dejavu van vorig jaar Zeeland maar gelukkig viel het mee en werden we rond zessen enthousiast ontvangen door Saskie en Roger bij ons Bed&Breakfast in Eijsden. Het was onderweg gaan regenen en het bleek al de hele dag te regenen, dus zou fijn modderig zijn. Even sleutel in ontvangst genomen, tassen weg gezet en in het aanbevelingsboek gekeken ‘waar te eten’, dat kon heel goed in het plaatselijk cafe aan de overkant. En daar dus heen gelopen en was nog plek genoeg. Een heerlijk grimbergje genomen en toen de menukaart bekeken die aan de muur hing. Arnold koos een risotto en ik een vega quich met salade en beide nog een Italiaanse tomatensoep vooraf. We zaten heerlijk naast het raam en zagen een hele groep lopers door de regen heen en weer rennen, later zagen we dat het de einge verlichte straat was in het dorp;-)). Na een heerlijke maaltijd nog even rondje kerk gedaan en toen na onze heerlijke warme b&b. Daar koffie gezet en als verassing stonden er twee taartjes klaar voor ons, dus even koffie met gebak gedaan.

De regen tikte gezellig op het dak en in bed nog even beetje zitten lezen en tv gekeken. ’s Morgens ging al vroeg de wekker en had heerlijk geslapen, de eerste nacht in een vreemd bed slaap ik altijd minder maar het was een heerlijk bed dus dat is dan wel weer lekker om in wakker te liggen. Even onder de douche gesprongen en toen stond er om zeven uur al een heerlijk uitgebreid ontbijt in onze kamer. Daarna Saskia en Roger (en alle ganzen en kippen, gezellige boel om b&b) gedag gezegd en op naar Voeren.

Was klein stukje rijden dus we waren heerlijk op tijd aanwezig, auto weggezet. Maar meteen mijn jasje en rugzak aangedaan en naar de kantine gewandeld. Startnummer opgehaald en toen zag ik Coq al lopen. En niet veel later liepen Ines en Bernard ook binnen, nog even gezellig staan kletsen (Paula nog even gezoend), laatste plas en toen konden we naar de start van de 37 en 57km. Altijd heel ontspannen zo’n start, niemand die voordringt, iedereen staat nog te kletsen en dan ineens is de start. Eerst rondje over voetbalveld, onder het omgehangen, net door. Stukje weg maar al snel een karrespoor, hier werd er nog in 1 groep gelopen en iedereen deed het rustig aan. Al snel volgde een wat lastiger pad met veel stenen en gevallen blad, daarna verspreidde de groep zich over het parcours.

Het was een schitterend parcours over single tracks, dwars door weilanden, smalle bospaadjes, bergje op, bergje af, veel modder, maar de natuur was erg mooi zo in de herfst met alle kleuren bomen, lekker in het zonnetje en koud in de schaduw met her en der plassen waar het ijs op lag. Zo warm als het was in het beschutte bos zo koud was het bovenop. Afwisselend mijn handschoenen aan en uit, rits omhoog, omlaag. Na een oversteek dwars over een maisveld was de splitsing van de 37 en 57 km, maar hoefde niet lang na te denken en ging daar rechts. We gingen meteen het bos weer in naar beneden met mooie vergezichten over een spoorbrug.

Bij 23km, we waren net met z’n allen van de berg af gestuiterd (wat ging dat soms hard),  stond een goed verzorgde drinkpost waar ik wat cola heb gedronken en een handvol chocolade heb gegeten. En verder gingen we weer. Het was ondertussen al aardig zwaar geworden voor mijn benen en deed het wat rustiger aan met hier en daar een foto. Ook het tweede gedeelte terug naar het sportpark was erg mooi en heb erg genoten van de omgeving. Af en toe een stukje verhard door een dorpje waar ook de toeschouwers stonden en bij de laatste oversteek kreeg ik te horen dat er vlaai was bij de finish, dus maar weer gaan dribbelen.

Bij het sportpark stond Arnold al op de uitkijk en na een kus het voetbalveld nog even over en binnen in 4.07.12 waar ik erg blij mee was. Een heerlijk stuk vlaai gegeten en toen een heerlijke douche. Even mijn vieze spullen weggebracht, Bernard gedag gezegd en toen heerlijk met een grote zak patat en een cola op de tribune gaan zitten (in het zonnetje) wachten op Ines. Op een gegeven moment hoorde ik de speaker zeggen dat er een vrouw aan kwam, dus goed kijken en ja hoor Ines, Bernard gewaarschuwd en naar de finishlijn gelopen. Even doorgegeven wie er aan kwam en zo werd Ines binnen gehaald als 1ste vrouw op de 57km!! Super gedaan door haar!! Nog even staan kletsen en toen we naar de auto liepen zag Arnold nog een paar oranje sokken aankomen, dus Coq nog even toegeschreeuwd.

En zo naar huis gereden, na een hele gave eerste Beartrail in de mooie Voerstreek. Mijn tweede trail was weer super en heb heerlijk gelopen. Deze keer ook niet onderuit gegaan, mede door de fijne schoenen van Salomon die ik vorige week nog toegestuurd kreeg van Bas. Inmiddels zien ze er weer uit als nieuw en staan ze te trappelen voor de volgende trail net als ik.

foto van Trailrunning – Chris van Beem

Halve marathon van Amsterdam 21 oktober 2012

Vijf jaar geleden deze halve voor het eerst en laatst gelopen en net als toen had ik deze niet op mijn lijstje staan voor dit jaar maar via berichtje van Pieter, die nog een startbewijs over had voor de business run, stond ik toch aan de start. Had ’s morgens mog even gekeken naar mijn tijd op 21 oktober 2007 maar dat ging ik niet redden vandaag (of wanneer wel). Rond half twaalf naar buurman Bram gelopen en samen naar Amsterdam gereden, daar de zus van de buurvrouw opgehaald en naar het Olympisch Stadion gereden. Stef wist de weg dus we stonden een straat lopen van de sporthal af, superplek! Al wandelend naar de sporthal kwam ik Erik Schreers tegen, RTZN lid van het eerste jaar. Even staan kletsen en succes gewenst. Daarna was het even zoeken naar Pieter maar hij had mij al snel gevonden en kon ik mijn nummer opspelden. Tot de start lekker warm in de sporthal staan kletsen, nog even een stroopwafel gegeten, tas weggebracht, plassen en toen op een holletje naar onze startvakken. De business run was het tweede startvak en Bram had zo’n supertijd opgegeven dat hij in het eerste startvak mocht. Succes gewenst en in het vak nog gezocht naar Pieter maar helaas. Lekker naar voren gelopen en vijf over half twee mochten ook wij weg. Het was heerlijk loopweer en herkende nog veel van vijf jaar geleden. Onderweg nog aardig wat publiek en veel muziek. Vooral de mobile DJ busjes, auto’s etc waren erg leuk. Via een saai stukje industrieterrein, daar liep ik Bram ook achterop en vroeg nog of hij mee ging maar dat ging hem te snel. Dus gedag gezegd en weer verder richting Vondelpark. Maar daarvoor kwam Pieter mij achterop en samen al kletsend verder gegaan. Linksaf park in waar Pieter mij weer gedag zei en wat langzamer ging. Het ging nog steeds lekker en het Olympisch Stadion kwam al snel in zicht en het blijft een super gevoel om daar te finishen, de eindtijd was uiteindelijk 1.40.57 waar ik toch wel heel blij mee ben. Nog even gewacht op Pieter maar door de drukte helaas niet gezien. Met een stuk plastic om en wat te drinken terug naar de tassen en wederom kwam ik Erik Schreers weer tegen met familie, hij had een mooie halve gelopen in 1.22.53 Door al het geklets was ik gelijk met Bram bij de tassen, hij had ook twee minuten van zijn PR afgelopen en was tevreden. Even wat warms aangetrokken en naar de auto gelopen. Was weer eens leuk om in Amsterdam te lopen.

Met het businessteam van het bedrijf van Pieter op een mooie 9de plaats geëindigd van de 59 teams.

Ik ben een Zwollenaar………

vandaar dat ik de Zwolsemarathon dan ook graag wilde lopen. En zo reden we zondag 30 september al vroeg naar Zwolle, fietsen mee voor de supporters. Voor het stadion ben ik uit de auto gestapt zodat ik nog even mijn flesjes weg kon brengen, maar helaas alleen het krat voor het 30km punt stond er nog, dus de supporters mochten de andere twee meenemen. Nog even mijn startbewijs, shirt opgehaald en toen omkleden en tas wegzetten. Ondertussen zaten Arnold en Joyce al in het zonnetje op de tribune dus nog even de flesjes gebracht, laatste kus en weer het veld op. Zo leuk in al die 23 jaar dat ik Zwolle heb gewoond nog nooit in het stadion geweest laat staan op het veld. Daar zag ik ook al snel John, Jeffrey, Cock en de twee hazen Ruud en Ton. Was van plan om lekker met de 4.00 uur groep mee te gaan lopen dus achter de paarse ballonnen aan. Na een rondje over het veld het stadion uit,

langs molen de Passiebloem, die draaide en feestelijk versierd was. Door de straat waar ik mijn eerste autootje heb gekocht en via het laatste stuk van de Zuiderzeemarathon naar Stadshagen dit was nieuw voor mij, maar eenmaal op de dijk richting Kampen was het bekend voor mij en al slingerend langs de Ijssel was het heerlijk lopen. Veel wind tegen maar ben beetje in de groep blijven hangen maar wel aan de buitenkant om van de omgeving te genieten. Al vrij snel waren we bij de 10km post maar geen flesje voor mij, die kwamen ze me later brengen op de dijk. In de verte kon je brug al zien liggen maar we liepen er alleen maar vanaf. Maar toch eindelijk de brug omhoog en bovenop stond man en dochter, helaas aan de verkeerde kant, foto’s te maken. Bij de 20km post kreeg ik mijn laatste flesje van hun en zijn ze lekker doorgefietst naar de finish. Vanaf daar kregen we meer de wind mee en besloot ik lekker alleen verder te gaan. Had het ondertussen ook warm gekregen (duurt altijd even) en ben heerlijk verder gegaan in mijn loophemdje. Zag ik Bjorn op de 10km wel staan, maar liep ik wederom aan de andere kant. Bij het 28km punt zag ik m wel en even uit het groepje gelopen voor een mooie foto.

foto van Bjorn op 28km

Bjorn even gedag gezegd en weer verder richting Hattem. De Hanzeboog was voor mij ook nieuw maar daarna begon het grote ‘thuiskomen’ we liepen door de buurt waar ik geboren ben en wat was het daar gezellig met veel publiek. Heb zelfs mijn ouderlijk huis nog kunnen zien van een afstandje. Onder het spoor door, langs de Sassenpoort, over het kerkbrugje naar de Vondelkade. Daar stond (achteraf gehoord) Thierry foto’s te maken maar ook mijn mams. Dus even hallo gezegd en vervolgens het laatste stukje naar het stadion. Daarvoor stonden man en dochter nog, even een zoen aan man (dochter vind me vies na 42km), even de wave met een stel enthousiatse vrijwilligers, armen in de lucht en genieten. Op de tribune zat enthousiast publiek, de speaker riep mij nog om als winnares van de Zuiderzeemarathon (ook al zo’n mooie) en kreeg ik een mooie medaille omgehangen. Oja in een tijd van 3.53.31 kwam ik over de finish.

Dit was een schitterende marathon die ik vast nog wel vaker zal lopen, geweldig georganiseerd met veel enthousiaste vrijwilligers en helemaal leuk met al het publiek op heel veel punten. En door de estafette marathon liep je eigenlijk ook nooit alleen.

foto van Thierry op 41.3km